Ik ontving weer zo’n prachtige email van een lezer van Schuilen tussen bamboe:
“Wat me zo aanspreekt in je boek is de glasheldere manier waarop je vader en jij zijn keuzes verwoorden. Jouw pen wekt het verhaal tot leven, maar zijn levenshouding en zijn zelfinzicht vormen de dragers. Zoals je het in je slotmotto door Steve Maraboli laat verwoorden. Het boek vervult me met respect voor de openheid tussen jullie.
Het lezen werd voor mij een gelaagde ervaring. Net alsof ik in een tijdspiegel keek, ook mijn vader is in Indonesië geboren. Het boek vergrootte ook mijn inzicht in de achtergrond van mijn vader, die op zijn 12e naar Nederland werd gestuurd, en hier alleen was. Natuurlijk geeft je boek ook een pijnlijk beeld van de vasthoudendheid waarmee Nederland zich de kolonie bleef toe-eigenen.
Uiteindelijk gaat je boek voor mij over de liefde. En die komt in veel verschijningsvormen langs. Ik ben dankbaar dat je zijn verhaal zo meeslepend naar buiten hebt gebracht en dat ik mocht meeleven. Dat heeft me verrijkt.”
Recente reacties